İpek Şoran

1. Oğuz Atay – Tehlikeli OyunlarBu kitabı sekiz kez okuduğumu ve bu kış tekrar okuyacağımı söylesem garipser misiniz? Kitapta altını cetvelle çizdiğim [çünkü ben bir Başak burcuyum!] yerleri görseniz garipmezsiniz. Zaten Oğuz Atay da bize bu kitapta tekrarlara düşmekten korkmamayı öğütler.

2. J. R. R. Tolkien – Yüzüklerin Efendisi üçlemesi ve Hobbit"Yüzük Kardeşliği"ni okuduğumda üniversite birinci sınıftaydım. Dersler için okuyacağım diğer her şeyi bir kenara bırakıp hepsini bir solukta okumuştum. Shire, hep var olduğuna inandığım ve bir gün kendimi orada yaşarken hayal etmekten hiç bıkıp usanmadığım bir yer. Shire, Rivendell ve Hobbit'lerin gerçek olduğunu düşlemek hayatı daha yaşanabilir kılıyor.

3. Ursula K. Le Guin – Yerdeniz serisiBu kitapların her biri beni aydınlattı, sanırım okuyan birçok insanda da benzer hisler uyandırmıştır. Hepsinin başımın üstünde yeri var ama  "En Uzak Sahil"i, bana ölümü, ölümlülüğü kabullendirdiği  ve insanın özünü bulmasının önemini şiirsellikle anlattığı için hep ayrı tutuyorum. Şu alıntıyı da hiç unutmamak için sık sık açıp okuyorum: "Ve kahramanlar, kendileri olmaya çalışan insanlar. İnsanın kendi özünü bulması çok nadir rastlanan bir şeydir ve çok büyük bir şeydir. İnsanın sonsuza kadar kendisi olması daha da güzel değil mi?"

4. Melih Cevdet Anday – RaziyeBu kitaba dair söylemek istediğim ilk şeyi aslında bir yerlere karalamıştım: "Bir kitabın ilk cümlesi bazen o kadar güzel olur ki kitaba başlayamadan defalarca o ilk cümleyi okur insan." Raziye benim okumakta çok geciktiğim ve "İyi ki okumuşum!" dediğim ve aslında "Kimse okumasa keşke," diyerek kıskandığım bir kitap. Bu kitabı benim kadar seven çok az insan tanıyorum ama ben, Melih Cevdet yaşasaydı, aşkı bu kadar güzel anlatabildiği için ona yüz yüze, tüm içtenliğimle teşekkür etmek isterdim.

5. Barış Bıçakçı – Aramızdaki En Kısa MesafeBarış Bıçakçı'nın en sevdiğim kitabını seçmek benim için çok zor aslında. Kitapla ilgili hissayatımı kitaba gönderme yaparak  anlatacağım müsaadenizle: Bu kitabı çok seviyorum çünkü birden, en savunmasız anınızda bir bakmışsınız siz de elleriniz havada, Kemal'in en değersiz, en kötü pullarının peşinden koşmaya başlıyor, koşarken durmadan birbirinize çarpıyorsunuz. İşte tam da burada okur olarak sizinle yazar arasındaki mesafe kısalıyor, kısalıyor, kısalıyor...

6. Ingeborg Bachmann – MalinaBu kitabın arka kapak yazısını okuduğumda çok etkilenmiştim. "Malina"yı ilk okuyuşumun üstünden belki on-on beş yıl geçti. Hâlâ, içinde sadece şu cümleleri barındırdığı için bile çok seviyorum: "Faşizm, atılan ilk bombalarla başlamaz. Her gazetede üzerine bir şeyler yazılabilecek olan terörle de başlamaz. Faşizm, insanlar arasındaki ilişkilerde başlar, iki insan arasındaki ilişkide başlar..."

7. André Maurois – İklimlerİlişkileri, evliliği, âşık olmayı ve sevmeyi farklı bakış açılarından o kadar iyi anlatıyor ki bu roman, ben zaman zaman açıp tekrar okuma ihtiyacı hissediyorum. Bu kitapta en sevdiğim ve en çok kızdığım karakter Odile, beyaz giysileri ve etrafını çevreleyen beyaz çiçeklerle aklımda kalan Odile.

8. Knut Hamsun – Son Mutluluk"Son Mutluluk" bir inziva insanı Hamsun'un "Sonbahar Yıldızları Altında", "Hüzünlü Havalar" ve "Son Mutluluk" adlı, birbirinin devamı olan üç ayrı kitaptan oluşuyor. Çok sevdiğim bir arkadaşımın tavsiyesiyle başlayıp iki günde okuyup bitirmiştim. Zaman zaman kitaplığımdan alıp "Hüzünlü Havalar"ı yeniden okuyorum, şiirselliği insanın ruhunu yüceltiyor. Bir de dağlara, kırlara, ormanlara gitmek istiyorum her okuyuşumda...

9. Sabahattin Ali – Kürk Mantolu MadonnaBu kitabı ben ve daha bir sürü insan neden çok seviyoruz? Cevap: Raif Bey Tanımak ve farkındalık üzerine çok güzel detaylar barındıran kitapta, benim en sevdiğim şey ise insanlar, "hayatımıza alıp beraber yürümeyi, konuşmaktansa içini seyretmeyi tercih ettiğimiz insanlar"a dair gözlemler...

10. Murathan Mungan – Kaf Dağının ÖnüMurathan Mungan'ın kitaplarını en çok, güzel Mardin'in güzel dokusunu bu kadar güzel anlattığı için seviyorum. Tıpkı Kafka'nın Prag'ı, Dostoyevski'nin St. Petersburg'u, Joyce'un Dublin'i gibi, Mungan sayesinde hiç gitmediğim Mardin'i sevdim, sokaklarında gezdim. Sonraları Mardin'e üç kez gittim, her gidişimde şehre hep onun kitaplarında okuduğum ayrıntıları arayarak baktığımı fark ettim. Okuduğum ilk Murathan Mungan kitaplarından biriydi "Kaf Dağının Önü." Kitabın ilk öyküsü "Suret Masalı"ndaki Faris, Türk edebiyatında en sevdiğim karakterlerden biri.